لوله پلی اتیلن کاروگیت

صرفه جویی در هزینه مواد اولیه

لوله پلی اتیلن کاروگیت تقویت شده با فولاد مصرف پلاستیک را تقریبا تا 50% در مقایسه با دیگر لوله های پلاستیکی فاضلابی دارای همان مقاومت حلقوی و همان قطر کاهش می دهد و این رقم به طور قابل توجهی هزینه های تولید را کاهش می دهد.

علت این موفقیت این است که مدول الاستیک کربن استیل 200 برابر بیشتر از پلی اتیلن است.

این لوله کامپوزیتی میتواند مقاومت حلقوی مد نظر را به راحتی به دست اورد و این امر از طریق تنظیم کردن ضخامت نوار فولادی است.

در لوله کاروگیت تقویت شده با فولاد پلی اتیلن یک پوشش محافظتی ضد خوردگی ارائه می کند بنابراین مقدار پلی اتیلن بکار رفته زیاد نمیباشد به اندازه ی ماده نوار فولادی.

  پیوند عالی فولاد با پلاستیک

نکته ی کلیدی در رابطه با موفقیت کاروگیت تقویت شده با فولاد پیوند فولاد با پلاستیک است.

 این نوار فولادی باید خیلی محکم به پلاستیک بچسبد و جدا شدن این دو لایه از هم مجاز نیست.

ازمایش های بسیاری در رابطه با روش متصل شدن نوار فولادی با پلی اتیلن توسط دستگاه جوش پلی اتیلن  جهت حصول بهترین نتیجه انجام شده است.

 اکنون فرایند به این صورت است که نوار فولادی با یک رزین خاص از قبل روکش میشود تا یک لایه متوسط مابین فولاد و پلاستیک ایجاد کند.

 از طرف دیگر درجه حرارت فرایند، فشار و زمان خنک شدن به طور دقیقی کنترل میشود.ازمایشات نشان میدهد که این لایه کامپوزیتی بسیار قابل اطمینان میباشد.

در لوله کاروگیت تقویت شده با فولاد ماده ی فولادی کاملا با پلی اتیلن پوشش داده میشود بنابراین هوا، مایع و خاک نمیتواند با لوله تقویت شده با فولاد تماس پیدا کند و این عملکرد ضدخوردگی لوله را تضمین میکند.

لوله کاروگیت تقویت شده با فولاد دارای ویژگیهای منحصر به فردی همچون اب بندی قابل اطمینان، طول عمر بالا، انعطاف پذیری، مقاوم در برابر زمین لرزه و نصب راحت و اسان میباشد.

روش اتصال لوله پلی اتیلن کاروگیت تقویت شده با فولاد

تولید کنندگان این لوله ها و اتصالات پلی اتیلن  بعد از مورد استفاده قرار گرفتن در پروژه های مختلف برای سال ها، روشهای متنوعی را برای اتصال این لوله ها ابداع کرده اند که از جمله ی انها میتوان به دو روش زیر اشاره کرد:

    روش جوش اکستروژن

جوش لوله ها در این روش توسط یک اکسترودر دستی صورت میگیرد و ماده ذوب اکستروژن دو لوله را به هم متصل می کند.

معمولا در این روش لوله هم از داخل و هم از بیرون جوشکاری میشود تا اتصال محکمتری داشته باشیم.

 جوشکار می تواند داخل لوله های دارای قطر بیش از 800 میلیمتر برای جوشکاری شود. از مزایای این روش این است که اتصال انعطاف پذیر است و یک اببندی بدون نشت را مانت میکند.

ابزارالات این کار هم سبک و قابل حمل هستند.

   کوپلینگ استیل ضد زنگ

کوپلینگ استیل ضد زنگ در دو نیم تولید میشود که البته این دو نیمه میتوانند به هم متصل شوند و یک کوپلینگ شوند و به هم پیچ شوند.

دندانه هایی در لبه کوپلینگ وجود دارد که جهت نگه داشتن جای انه بر روی لوله میباشد. از مزایای این روش نصب اسان با ابزار های ساده است

وسایل جانبی در دستگاه پرده هوا

•        اگر دستگاه پرده هوا را با لوازم جانبی سفارش داده ابد ممکن است این تجهیزات جانبی را در یک کارتن دیگر کنار کارتن اصلی پیدا کنید.

 تمام قسمتهای کارتنها را قبل از دور ریختن خوب بازرسی کنید.

نصب دیواری

•        محل نصب را روی دیوار جاییکه پرده هوا قرار است نصب شود مشخص کنید. این محل باید دقیقا در مرکز و بالای شکاف باشد و از نظر فنی امنیت خوبی داشته باشد.

•        در صورت استفاده از گیره و تسمه از استحکام دیوار اطمینان پیدا کنید.

•        در صفحه نگهدارنده که باید روی دیوار نصب شود سوراخهایی با دریل ایجاد کنید.

•        این صفحه را با تسمه بالای در به حالتی که تب های نصب رو به بالا باشند نصب کنید.

•        یونیت را بالای در (در حالتی که نازل تخلیه هوا رو به پائین است) و بالای پلیت نصب ببرید. ابتدا یونیت را بالا برده تا سوراخهای قاب با تبهای صفحه منطبق شود.

•        یونیت را پائین بیاورید تا روی صفحه نصب قرار بگیرد. لبه یونیت باید بالای لبه صفحه نصب قرار بگیرد .

•        بعد از قرار گرفتن صحیح و دقیق یونیت روی صفحه نصب ، پیچهای اتصال و قفل دستگاه را در امتداد لبه پائین نصب کنید.

نصب سقفی ( آویزان کردن)

•        وقتی که یونیت بالا نصب شده پلیت دیواری برای استفاده در آینده در پشت دستگاه تعبیه می شود.

•        محل دقیق نصب پرده هوا گروه صنعتی حائل را مشخص کنید.

•        بالای یونیت به یک ناکوت الکتریکی برای اتصال برق مجهز شده است. روکش قسمت تجهیزات سیم کشی را جدا کنید.

ناکوت را جدا کنید و سخت افزار الکتریکی لازم را نصب کنید.

 دیاگرام سیم کشی را نگه دارید و مطابق بقیه دستورات عملیات نصب را انجام دهید.

رادیاتورهای شوفاژ

رادیاتورهای شوفاژ امروزه جزو پرکاربردترین تجهیزات گرمایشی در ساختمان های عمومی و منازل می باشند

که ما بیشتر از سیستم گرمایش به وسیله ی آبگرم ان ها استفاده می نماییم اولین شخصی که سیستم گرمایش آبگرم نرکزی را ابداع نمود تریواله سوئدی در سال 1716 میلادی بود .

 در سال 1770 جیمزوات برای اولین بار از رادیاتور های چند تکه که با بخار آب گرم می شد برای گرمایش استفاده نمود .

این سیستم گرمایی تکامل جدی یافت تا آن که در سال 1831 ، پرکنیز سیستم کامل گرمایش با آبگرم را که مجهز به مخزن انبساط بود را به نام خود به ثبت رساند .

کاملتریت سیستم گرمایش آبگرم  و دیگ بخار که شباهت زیادی با سیستم های متداول امروزی نیز دارد در سال 1833 توسط مهندس انگلیسی به نام پالکو ابداع گردید .

از سال 1950 که پمپهای آبگردان وارد سیستم های گرمایشی گردید رویکرد عمومی مردم به استفاده از شوفاژ به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت .

رادیاتورها به سه دسته پره ای ، تخت و لوله ای تقسیم می گردند و از لحاظ جنس نیز دارای انواع فولادی ، چدنی و آلمینیومی می باشند .

البته ناگفته نماند که رادیاتور ها فقط بر اساس شکل ظاهری تقسیم بندی نمی شوند بلکه روش گرمادهی در انواع سطوح آن ها نیز متفاوت است .

اساسا رادیاتورها گرمای خود را از طریق تابش و جابجایی به هوای اتاق پس می دهند و معمولا 1/3 گرمای خود را از طریق تابش و 2/3 آن را از طریق جابجایی به هوای اتاق پس می دهند .

انتخاب محل نصب رادیاتورها

فرض نمایید که در یک اتاق با دمای20 درجه(c)  و مقابل دیواری که ضریب k آن 0.55w/m2k  است قرار گرفته اید و دمای هوای بیرون نیز -12c درجه است .

مطابق با نمودار تعیین دمای سطح جداره ی ساختمان با توجه به دمای هوای خارج و ضریب k دیوار خارجی ، دمای سطح داخلی دیوار معادل 17.8 (C)  به دست می آید که با استفاده از رابطه زیر :

"دمای محسوس = دمای سطح داخلی دیوار + دمای داخلی اتاق تقسیم بر 2 "

دمای محسوس 18.9 درجه می شود . حال برای آن که دمای محسوس را به به 20 درجه سانتیگراد برسانیم باید دمای هوای اتاق را به 22.2 درجه افزایش دهیم .

به اختلاف دمای بین سطح دیوار و هوای اتاق ، کسری گرما یا کسری تابش گفته می شود.

اختلاف دمای پنجره ها با هوای اتاق معمولا بیش از این مقدار است ، اگر دمای هوای بیرون -12 درجه باشد دمای سطح پنجره حدود 9  درجه خواهد شد. این اختلاف ریاد با بالا بردن هوای اتاق قابل جبران نیست .

حال برای جبران کسری تابش پدید آمده باید از طریق تابش یک سطح گرم آزاد عمل نمود .

اختلاف دمای لازم برای این سطح گرم کننده مانند رادیاتور با توجه به طول و ارتفاع نصب آن مشخص می شود . این کار با طراحی جایگاه ، تعیین اندازه و اختلاف دمای لازم برای رادیاتور (مثلا برای جبران جریان عمودی هوا ) برای حذف کامل اثر سردی سطوح پیرامونی و با توجه به ذخیره سازی گرمایی آن ها انجام می شود .

در نتیجه تنها راه حل موثری برای جلوگیری از کسری تابش ، تعیین جایگاهی مناسب برای رادیاتور است . این محل باید به گونه ای اننتخاب شود که رادیاتور انرژی بخار گستر افزون بر گرمایش اتاق ، هوایی مطبوع در هر نقطه از اتاق ایجاد کند .

چون معمولا سردترین مکان در اتاق نزدیک پنجره است و به علاوه از طریق درزهای آن ، امکان نفوذ هوا به داخل اتاق وجود دارد ، جایگاه و اندازه رادیاتورها با توجه به موقعیت پنجره مشخص می شود .

از این رو بهترین توزیع دما در اتاق و بهترین جبران برای کسری تابش وقتی رخ می دهد که رادیاتور زیر پنجره نصب شود .

اگر رادیاتور که حدود 60% گرما را بهع صورت جابجایی منتقل می کند به صورت آزاد جلوی دیوار بیرونی زیر پنجره نصب شود ، نیروی شناوری هوای گرم آن به قدری بزرگ خواهد بود که امکان نفوذ هوای سرد شده ی روی وجه داخلی پنجره و هوای سرد وارد شده از درزهای پنجره ، به درون اتاق را منتفی می سازد ، با این کار جریان هوا در اتاق (گردش هوای اتاق ) برقرار خواهد شد .

هرگاه رادیاتور زیر پنجره نصب شود طول آن باید معادل پهنای پنجره انتخاب شود . با این کار جریان عمودی هوا متعادل می شود و گرمای تابشی رادیاتور بیشتر می شود .

از طرفی هرچه سطح تابشی رادیاتور افزایش یابد با بهتر بگوییم سهم گرمای تابشی رادیاتور افزایش یابد تاثیر بیشتری در ایجاد آسایش گرمایی خواهد داشت . زیرا گرمایی که از طریق تابش از بدن انسان به بیرون منتقل می شود با افزایش سطح تابش رادیاتور بهتر جبران می شود .

برای   استفاده از حداکثر توان گرمایی رادیاتور باید آن را نزدیک به دیوار و زیر پنجره نصب کرد .

حداقل فاصله رادیاتور از جداره های ساختمان از دیوار حداقل 50 میلی متر و از کف اتاق حداقل 100 میلی متر باید باشد .در این صورت هیچکونه افت توانی پدید نخواهد آمد .

اگر رادیاتور در حالتها ی زیر نصب شود افت توان خواهد داشت :

•         زیر تاقچه

•         پنجره

•         داخل کابین یا پشت پرده

 در صورتی که از یک ورقه جهت پوشش رادیاتور استفاده گردد افت توان ممکن است به 15% برسد

زمان کارکرد روغن توربین

حال ببینیم زمان کارکرد روغن توربین چقدر است؟

آنچه در مقاله زمان کارکرد روغن هیدرولیک چقدر است؟

سازندگان توربین بر اساس نوع توربین (گاز، بخار، آب) شرایط خاصی را برای نگهداری روغن توربین در نظر می گیرند ، برای مثال در روغن مورد استفاده در توربین های بخار و آب خاصیت جداپذیری از آب در درجه اهمیت بالایی قرار دارد ، در حالی که در توربین های گاز این خاصیت در اولویت قرار ندارد.

ولی خصوصیتی مانند عدد اسیدی در تمام توربین ها اهمیت دارند و سازندگان برای توربین های تولیدی خود حدود مشخصی را برای این مشخصه تعریف می کنند.

در هر صورت بهترین کار برای نگهداری از روغن توربین  و روغن صنعتی استفاده از توصیه سازندگان توربین و مشاوره متخصصین روانکاری در برنامه CM است.

نکته بسیار مهم در کارکرد با روغن توربین رعایت مواردی است که متخصصین روانکاری برای جلوگیری از آلودگی روغن توربین به مصرف کننده ارایه می دهند.

چرا که بارها دیده شده که به دلیل عدم رعایت این موارد علاوه بر از بین رفتن روغن، آسیب های جدی نیز به یاتاقان های توربین وارد شده که برطرف کردن آن نیاز به وقت و هزینه زیادی داشته است.

روغن کمپرسورهای تبریدی

پرسش: آیا دمای نقطه ریزش در یک روغن کمپرسور تبریدی باید از دمایی که کمپرسور ایجاد می کند کمتر باشد ؟

 در روغن های کمپرسور خصوصیتی به نام نقطه توده شدن (Floc Point) اهمیت بسیار مهمی دارد.

 این نقطه بالاترین دمایی است که در مجاورت سیال تبریدی در روغن مواد مومی موجود در آن به حالت جامد در می آیند و ظاهر روغن را راکد می کنند.

 پایین بودن نقطه توده شدن مشخصه مطلوبی برای روانکارهای سیستم برودتی است. این مشخصه با نقطه ریزش (Pour Point) (پایین ترین دمایی که در آن روغن هنوز جاری است) متفاوت است. در واقع نقطه توده شدن از نقطه ریزش بالاتر است .

حال با دانستن مفهوم این دو مشخصه می توانیم در انتخاب روغن کمپرسور تبریدی دقت کنیم.

در انتخاب روغن کمپرسور باید دقت شود که نقطه توده شدن روغن از دمایی که توسط کمپرسور ایجاد می شود کمتر باشد، تا در حین کار به دلیل اختلاط روغن با سیال تبریدی، مواد مومی بصورت جامد در نیایند. چرا که این اتفاق باعث وارد شدن خسارت به کمپرسور و توقف کار می شود.

نتیجه دمای نقطه ریزش در یک روغن کمپرسور از دمایی که کمپرسور ایجاد می کند کمتر است.

روغن کمپرسور

کمپرسور وسیله ای است که انرژی مکانیکی را به تراکمی برای تامین گاز یا هوای فشرده تبدیل میکند.

کمپرسورها بطور کلی به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

1- کمپرسورهای دوار Rotating

 2- کمپرسورهای رفت و برگشتی Reciprocating

این دو دسته نیز خود به انواع گوناگون تقسیم بندی می شوند که در این مقاله به آنها پرداخته نمی شود.

نوع دیگری از تقسیم بندی کمپرسورها بر اساس گاز مورد تراکم است که آنها را به سه دسته زیر تقسیم بندی می کند:

1- کمپرسورهای هوا

2- کمپرسورهای گاز

3- کمپرسورهای سرد

 کمپرسورها در صنایع مختلف بخصوص صنایع پتروشیمی و گاز بطور گسترده ای کاربرد دارند.

در واقع کمپرسورها در این صنایع جریان اصلی خط تولید را بطور مداوم حفظ می کنند و اهمیت بسیار بالایی برای این صنایع دارند. از این رو نگهداری این تجهیزات در شرایط مطلوب و کارایی مناسب در درجه اهمیت بالایی قرار دارند.

یکی از موارد بسیار مهم در کمپرسورها استفاده از روغن کمپرسور مناسب در آنها است.

روغن کمپرسور نیز مانند روغن های دیگر از دو بخش اصلی روغن پایه و مواد افزودنی تشکیل شده است که روانکاری ، خنک کاری ، آب بندی و جلوگیری از خوردگی و سایش از مهمترین وظایف عمومی این روغن ها به شمار می روند.

با توجه به تنوع زیاد کمپرسورها ، تعریف سطوح کیفیت روغن برای تمامی آنها در یک استاندارد امکان پذیر نیست ولی معروف ترین سطح کیفیت تعریف شده برای کمپرسورهای رفت و برگشتی بر اساس استاندارد DIN 51506 به شکل زیر است :

VB , VBL , VC , VCL , VDL

خصوصیات این سطوح کیفیت با طراحی روغن های کمپرسور جدید به ترتیب از چپ به راست بهبود پیدا کرده اند.

این سه خصوصیت عبارتند از:

1- مقدار مواد ضد اکسداسیون.

2- تمایل به تولید کک و مواد صمغی.

3- کیفیت روغن پایه

 برای انتخاب روغن و گریس صنعتی مناسبی که بتواند این وظایف را در یک کمپرسور انجام دهد به چند عامل باید توجه کرد.

1- نوع کمپرسور:

انواع مختلف کمپرسور شرایط کارکرد متفاوتی با هم دارند در نتیجه تاثیر آنها بر خواص روغن نیز یکسان نخواهد بود.

2- نوع عملکرد کمپرسور:

به شرایط کاری کمپرسور بستگی دارد.

3- نوع گاز مورد تراکم:

گازهای مختلف می توانند بر روی روغن تاثیر گذار باشند. از اینرو انتخاب روغن سازگار با گاز مورد استفاده در کمپرسور اهمیت بسیار بالایی دارند و در صورتیکه این نکته رعایت نشود امکان بروز مشکلات بسیار جدی برای روغن و کمپرسور و درنتیجه خسارت سنگین به کاخانه وجود دارد. این موضوع بطور ویژه در کمپرسورهای تبریدی که با گازهای سرد کننده مختلفی کار میکنند مورد توجه قرار می گیرد.

4- توصیه سازنده:

این موضوع در انتخاب روغن یکی از مهمترین مسایل به شمار می رود.

بطور کلی در صنعت ، برای کمپرسورها از روغن هایی با تنوع بسیار بالا استفاده می شود، که می توان از روغن های کمپرسور ، موتور ، توربین و روغن های کمپرسور تبریدی نام برد. روغن های نامبرده هرکدام بنا به ویژگی های خاصی که دارند می توانند در برخی از انواع کمپرسورها کارایی داشته باشند و نیازهای روانکاری آنها را تامین کنند.

روغن های مربوط به کمپرسورهای سرد کننده به دلیل نوع خاص کاربرد و ویژگی گازهای سرد کننده در دمای کارکرد آنها ، با روغن های کمپرسورهای دیگر اختلاف قابل توجهی دارند. که در فرستی دیگر به آنها خواهیم پرداخت.