زمانی که برای اولین بار ظروف یکبار مصرف وارد بازار شد، همه نفس راحتی کشیدند و به خود وعده زندگی سالم‌تر و البته راحت‌تری دادند.
در حال حاضر سا‌ل‌هاست که این ظروف حتی در نذری‌ها و سفره‌های ما جای خود را باز کرده‌اند.
نباید فراموش کرد که استفاده از این ظروف خطراتی را متوجه مصرف کنندگان از این ظروف می کند.
کسانی که حداقل یک وعده غذای خود را در ادارات و سازمان‌ها می‌خورند از جمله کسانی هستند که هر روز در معرض خطرات این ظروف قرار دارند، استفاده نابجا از ظروف پلی‌اتیلن و پلی استایرنی(پلاستیکی)موجب آزاد شدن مواد آلی و ترکیبات شیمیایی موجود در دیواره ظروف و ورود آنها به داخل مواد غذایی می‌شود که مصرف آنها برای سلامتی مضر است و ممکن است مشکلات گوارشی و حتی بروز برخی بدخیمی‌ها در افراد را به دنبال داشته باشد.
اگر در درون این ظروف آب جوش یا غذای داغ مانند آش ریخته شود، مواد مشتق از فراورده های نفتی در غذا حل شده، وارد بدن می‌شوند و به دلیل داشتن ترکیبات خاص منجر به بروز سرطان‌های مختلف می‌شود.
این خاصیت به خصوص در مورد ظروف یک بار مصرف شفاف که آسانتر در مواد
غذایی و آشامیدنی داغ حل شده و در جامعه کاربرد بیشتری هم دارند، بسیار حائز اهمیت
است.
نکته مهم دیگر استفاده از ظروف یک بارمصرف رنگی است که استفاده از
آنها احتیاط بیشتری را می‌طلبد، چرا که اصولاً جنس یک بار مصرف‌ها به گونه‌ای است
که توانایی نگهداری رنگ را ندارند و هنگام تماس با چای یا غذای داغ، رنگ حل می‌شود
و یک لایه از آن همراه غذا یا چای خورده می‌شود.
در میان تمام انواع ظروف یک بار مصرف شاید بتوانیم از بطری‌های آب آشامیدنی به
عنوان پرمصرف ترین انواع این ظروف نام ببریم.
بطری هایی که در ماه‌های گرم سال حتی اگر حاوی آب معدنی نباشند، به
طور مرتب از آب شهری پُر می‌شوند و درون یخچال قرار می‌گیرند تا آب خنک مصرفی
خانواده را تامین کنند و در دیگر ایام هم برای نگهداری موادی چون آب لیمو و آب
غوره مورد استفاده قرار می‌گیرند.
معمولا جنس این بطری‌ها از PVC است که مشکلی هم برای سلامت انسان به وجود نمی‌آورد.
اما اگر آب بیش از 6 ماه در این ظروف نگهداری گردد، آلوده می‌شود.
بنابراین خانواده‌ها باید از استفاده مکرر این ظروف برای نگهداری آب در یخچال خودداری کنند.
طبیعتاً وقتی برای نگهداری آب استفاده طولانی مدت از بطری‌های یک بار مصرف توصیه نمی‌شود.
ضمنا نگهداری مایعاتی مانند آب لیمو، آب غوره و سرکه که خاصیت اسیدی
دارند صحیح نمی باشد.
با توجه به مشکلات اشاره شده در خصوص ظروف یکبار مصرف پلاستیکی بهتر است از ظروف یکبار
مصرف با پایه گیاهی و لیوان کاغذی
استفاده نمود .
از آن جایی که این ظروف قابلیت تجزیه سریع در خاک را دارند اثرات سوء زیست محیطی نیز ندارند و چون در این ظروف کنشی بین ماده غذایی و ظرف وجود ندارد بنابراین می‌توان از آنها برای انواع غذاها و مایعات گرم و حتی روغنی استفاده کرد.
در ظروف یکبار مصرف گیاهی به دلیل ماهیت مواد تشکیل دهنده گیاهی (به طور عمده) نشاسته، مواد سمی شیمیایی وارد غذا نمی‌شود و سلامت افراد را تهدید نمی‌کند.
ضمن این که این ظروف در خاک و طی مدت حداکثر 6 ماه به چرخه طبیعت بر می گردند.
با توجه به نکات مزبور پیشنهاد می‌شود:
1. جهت حفظ سلامت محیط زیست، استفاده از انواع ظروف یکبار مصرف پلاستیکی محدود شود
و ترجیحا از ظروفی با تجزیه پذیری زیستی استفاده شود.
ضمناً در راستای حفظ محیط زیست استفاده از ظروف یکبار مصرف کاغذی و نیز
ظروف یکبار مصرف آلومینیومی به دلیل بازیافت پذیری در اولویت های بعدی قرار دارند.
2. برای نوشیدنی‌های گرم از لیوان‌های کاغذی استفاده شود و به طور خاص از مصرف نوشیدنی‌های
گرم در ظروف شفاف پلی استایرنی (GPPS) خودداری به عمل آید.
3. از قرار دادن ظروف یکبار مصرف پلاستیکی در ماکروویو جهت گرم کردن غذا خودداری
به عمل آید.
4. تماس مواد پلاستیکی با غذاهای چرب خصوصا هنگام تماس با گرما و حرارت و نیز در
تماس با مواد غذایی اسیدی، تهدید کننده سلامت مصرف کننده است.
5. از محصولات یک بار مصرف کارخانجاتی استفاده نمایید که مجوز تولید و ساخت از
وزارت بهداشت و دستگاه
لیوان کاغذی استاندارد و نیز مهر استاندارد کالا را داشته باشد