تست های غیر مخرب (Non Destructive Tests) آزمایشهایی هستند که برای انجام آنها نیازی به تخریب قطعه و نمونه برداری نیست و در صورت لزوم میتوان تست های غیر مخرب را بدون اینکه به قطعه آسیبی برسد، روی تمامی قسمت های آن انجام داد.
از این رو است که این آزمون ها را آزمایش غیر مخرب نامیدهاند.
با استفاده از تست های غیر مخرب میتوان عیوب موجود در قطعات از جمله تخلخل و حفرههای داخلی، ترک و ناپیوستگیهای سطحی و داخلی، ناخالصیها و انواع عیوبی که در حین تولید و یا در حین کار تحت شرایط ویژه محیط کار ایجاد و شکل میگیرند را شناسایی نمود.
عملکرد و طول عمر هر قطعه در حین کار به نوع، اندازه، موقعیت عیب موجود در آن و عیوبی که در شرایط کاری در آن ایجاد میشود بستگی دارد.
در مواردی تعیین حد قابل قبول یا حد مجاز عیوب ضرورت مییابد. اندازه حد مجاز عیوب به حساسیت موقعیت کاری قطعه بستگی داشته و از اهمیت بیشتری برخوردار است.
در مواردی اهمیت آزمایشهای غیر مخرب برای اندازهگیری ترک و مقایسه آن با اندازه مجاز و برآورد طول عمر در ارتباط با آهنگ رشد و گسترش ترک، بویژه برای قطعاتی که در معرض بارهای متناوب و یا در شرایط خوردگی قرار میگیرند، مشخص میشود.
اگر اندازه ترک بسیار کوچکتر از حد مجاز باشد، در شرایطی این ترک تحت تاثیر بار اعمال شده میتواند گسترش نیابد و در نتیجه قطعه قادر به ادامه سرویس دهی خواهد بود.
از این جهت برای کسب اطمینان از نرسیدن اندازه ترک به انداره بحرانی و وقوع شکست ناگهانی در آنها این گونه قطعات باید در حین کار و سرویس دهی بطور متناوب مورد بازرسی قرار گیرند.
آزمایشها و تست های غیر مخرب فقط برای شناسایی عیوب به کار نمیروند، بلکه تعدادی از آنها برای تعیین نوع ساختار شبکه کریستالی، اندازهگیری ابعاد و ضخامت پوششها نیز به کار میروند.