تقسیم‌بندی هودهای آشپزخانه

به‌طور کلی انواع هود و هواکش را می‌توان به دو دسته هودهای خانگی و صنعتی تقسیم‌بندی کرد.

 هودهای خانگی همان‌طور که از نام‌شان پیدا است در منازل مسکونی و آشپزخانه شرکت‌ها و دفاتر مختلف که متراژ پایین دارند، استفاده می‌شوند و هودهای صنعتی نیز در کارخانه‌ها و رستوران‌ها و به‌طور کلی در آشپزخانه‌های بزرگ مورد استفاده قرار می‌گیرند.

انواع هود براساس یک موتوره یا دو موتوره بودن نیز تقسیم‌بندی می‌شوند.

در حال حاضر از هر دو نوع یک موتوره و دو موتوره هود با دورهای مختلف یک، دو و سه دور در بازار وجود دارد.

هودهای تایمردار نیز نمونه‌های نسبتا جدیدی هستند که در کنار هودهای بدون تایمر قدیمی خرید و فروش می‌شوند.

تمامی هودهای خانگی موجود در بازار در 4 سایز 60، 80، 90 و 100 سانتی‌متری در مدل‌ها و رنگ‌های مختلف تولید و عرضه می‌شوند و متقاضیان براساس اندازه گاز و طرح کابینت‌های آشپزخانه‌شان، باید یکی از این 4 سایز را انتخاب کنند.

 در واقع تولیدکنندگان به دلیل محدودیت در اندازه هود سعی کرده‌اند با ارایه مدل‌ها و رنگ‌های متنوع، بیش از 5 مدل و حدود 14 رنگ، حق انتخاب را برای مشتری افزایش دهند.

در حال حاضر در بازار، انواع هود صنعتی ایرانی، ایتالیایی، آمریکایی و چینی موجود است که مدل‌های ایرانی متنوع‌تر بوده و از نظر کیفیت نیز با هودهای ایتالیایی و آمریکایی برابری می‌کند.

هودهای چینی نیز که چند ماهی است وارد بازار شده به‌رغم قیمت‌های ارزانی که دارند، به دلیل کیفیت پایین نتوانسته‌اند توجه مشتریان را به خود جلب کنند.

بر این اساس به راحتی می‌توان گفت که بازار انواع هود و هواکش در دست تولیدکنندگان ایرانی است.

هود از دو بخش داخلی و بیرونی تشکیل می‌شود که بخش بیرونی شامل قطعات فلزی، شیشه‌ای و پلاستیکی از جمله کلیدهای مربوط به لامپ، موتور و دور موتور، تایمر به همراه قاب و خرطومی هواکش بوده و بخش داخلی نیز شامل قطعاتی از جمله موتور و فیلتر هوا است. تمامی قطعات ذکر شده در بازار موجود بوده و قابل تعویض است.

همچنین مهم‌ترین بخش هر دستگاه هود  shahrokhi  ، موتور آن است که از سه نمونه ایرانی، ایتالیایی و چینی با قیمت‌های مختلف در بازار موجود است.

 اکثر فروشندگان، آلبوم عکسی از انواع هود نصب شده در آشپزخانه‌ها دارند که طرح‌ها، مدل‌ها و رنگ‌های مختلف هود را در منازل مختلف به متقاضی نشان می‌دهد.

همچنین متقاضیان  باید بدانند که گرچه هودهای دوموتوره، کارایی بیشتری در مقایسه با هودهای یک موتوره دارند ولی برای آشپزخانه‌های کوچک که فضایی کمتر از 10 متر دارند، هود یک موتوره کفایت کرده و به خوبی جواب می‌دهد.

به همین دلیل استفاده از هود دو موتوره با توجه به سر و صدای زیادی که دارد در آشپزخانه‌های کوچک توصیه نمی‌شود.

پلی اتیلن چیست؟

پلی‌اتیلن‌ها خانواده‌ای از ترموپلاستیک‌ها می‌باشند که از طریق پلیمریزاسیون گاز اتیلن (C2H4) بدست می‌آیند .

از طریق کاتالیست و روش پلیمریزاسیون این ماده می‌توان خواص مختلفی همچون چگالی، شاخص جریان مذاب (MFI)، بلورینگی، درجه شاخه‌ای و شبکه‌ای شدن، وزن مولکولی و توزیع اوزان مولکولی را در آنها کنترل کرد.

پلیمرهای با وزن مولکولی پایین را به عنوان روان کننده (Lubricant) به کار می‌برند.

پلیمرهای با وزن مولکولی متوسط واکس‌هایی امتزاج­پذیر (مخلوط پذیر) یا پارافین می‌باشند و نهایتاً پلیمرهایی با وزن مولکولی بالاتر از ۶۰۰۰ در صنعت پلاستیک بیشترین حجم مصرف را به خود اختصاص می‌دهند. پلی اتیلن شامل ساختار بسیار ساده‌ای است، به طوری که ساده تر از تمام پلیمرهای تجاری می‌باشد .

یک مولکول پلی اتیلن زنجیر بلندی از اتم‌های کربن است که به هر اتم کربن دو اتم هیدروژن چسبیده ‌است که تشکیل لوله و اتصالات پلی اتیلن می دهد .

گاهی اوقات به جای اتم‌های هیدروژن در مولکول(پلی اتیلن)، یک زنجیر بلند از اتیلن به اتم‌های کربن متصل می‌شود که به آنها پلی­اتیلن شاخه‌ای یا پلی­اتیلن سبک (LDPE) می‌گویند؛

چون چگالی آن به علت اشغال حجم بیشتر، کاهش یافته‌است.

در این نوع پلی­اتیلن مولکول­های اتیلن به شکل تصادفی به یکدیگر متصل می‌شوند و شکل بسیار نامنظمی را ایجاد می‌کنند.

چگالی آن بین 0/910 تا ۹۲۵/. است و تحت فشار و دمای بالا و اغلب با استفاده از پلیمریزاسیون رادیکال‌های آزاد وینیلی (Free radical polymerization) تولید می‌شود.

وقتی هیچ شاخه‌ای در مولکول وجود نداشته باشد آن را پلی­اتیلن خطی (HDPE) می‌نامند. پلی­اتیلن خطی سخت­تر از پلی­اتیلن شاخه‌ای است اما پلی­اتیلن شاخه‌ای آسان­تر و ارزان­تر ساخته می‌شود.

 شکل این پلیمر بسیار کریستالی شکل است. پلی­اتیلن خطی محصول نرمالی با وزن مولکولی ۲۰۰۰۰۰-۵۰۰۰۰۰ است که آن را تحت فشار و دماهای نسبتاً پائین پلیمریزه می‌کنند.

چگالی آن بین 0/941 تا 0/965 است و آن را بیشتر به وسیله­ی فرآیند مشکلی که پلیمریزاسیون زیگلر-ناتا نامیده می‌شود، تهیه می‌کنند.

پلی­اتیلنی نیز وجود دارد که چگالی آن مابین چگالی این دوپلیمر است یعنی در محدودهٔ 0/926 تا 0/940؛ و آن را پلی اتیلن نیمه سنگین یا متوسط می‌نامند. پلی اتیلن با وزن مولکولی بین ۳ تا ۶ میلیون را پلی­اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا یا UHMWPE می‌نامند و با پلیمریزاسیون کاتالیست متالوسن تولید می‌کنند.

 مادهٔ مذبور  از فرآیندپذیری دشوارتری برخوردار بوده ولی خواص آن عالی است. هنگامی که از طریق تشعشع یا استفاده از مواد افزودنی شیمیایی، این پلیمر تماماً شبکه‌ای شود، پلی اتیلن یاد شده دیگر ترموپلاستیک نخواهد بود.

 این ماده با پخت حین قالب گیری یا بعد از آن یک ترموست واقعی با استحکام کششی، خواص الکتریکی و استحکام ضربهٔ خوب در دامنهٔ وسیعی از دماها خواهد بود. از آن برای ساخت فیبرهای بسیار قوی استفاده می‌کنند تا جایگزین کولار (نوعی پلی آمید) در جلیقه‌های ضد گلوله کنند؛

و همچنین صفحات بزرگ آن را می‌توان به جای زمین‌های اسکیت یخی استفاده کرد. به وسیلهٔ کوپلیمریزاسیون مونومراتیلن با یک مونومر آلکیل شاخه دار، کوپلیمری با شاخه‌های هیدروکربن کوتاه بدست می‌آید که آن را پلی اتیلن خطی با چگالی کم یا LLDPE می‌نامند و از آن اغلب برای ساخت اشیاءای شبیه فیلم‌های پلاستیکی ( کسیه فریزر ) استفاده می‌کنند.

از فیلم‌های پلی اتیلنی می­توان برای بسته بندی مواد غذایی، البسه، کیسه‌های پلاستیکی، فیلم‌های محافظ درکاربردهای ساختمانی، عایق‌های رطوبت، گلخانه‌ها، پوشش­های صندلی اتومبیلهای نو، تارپولین‌ها و  دستگاه جوش پلی اتیلن غیره استفاده کرد. از کاربردهای دیگر پلی­اتیلن می‌توان به استفاده از آن در عایق‌های الکتریکی کابلها وسیمها، ظروف خانگی، قطعات مختلف مصرفی در صنایع خودروسازی، قطعات تزریقی، انواع لوله‌ها، مخزنهای نگهداری مواد شیمیایی و تجهیزات آزمایشگاهی و از پودر آن برای بهبود خواص مختلف رزین‌های گرمانرم و گرماسخت و غیره اشاره کرد

بازیافت پلاستیک ها

 در ساخت انواع ظروف و کیسه های پلاستیکی از انواع مواد پلیمری استفاده می شود.

با توجه به قابلیت بازیابی اکثر پلیمرها، می توان مواد پلاستیکی را پس از مصرف و دور انداختن مجدداً طی فرایند بازیافت مورد استفاده قرار داد.

مسئله مهم و اساسی در این میان استفاده از مواد بازیافت شده در مصارف غذایی و کارتن سازی است. در واقع صحبت از آن دسته از مواد بازیافت شده ای است که برای بسته بندی و نگهداری مواد غذایی غیرمجاز هستند.

در ساخت ظروف پلاستیکی مختلف، مواد پلیمری متفاوتی به کار برده می شود به عنوان مثال:مراحل بازیافت پلاستیک

    ظروف نوشابه های گازدار از جنس پلی اتیلن تترافتالات (PET)

    شیشه های شیرخوری کودکان از جنس پلی کربنات (PC) - به دلیل گران بودن پلی کربنات ها این نوع پلیمرها کمتر در بسته بندی مواد غذایی استفاده شده و بیشتر در ساخت شیشه های شیر کودکان به کار می روند.

    ظروف بسته بندی لبنیات از جنس پلی اتیلن (PE)، پلی پروپیلن (PP) و پلی استایرن(PS)

    ظروف یک بار مصرف از جنس PP و PS

    کیسه های پلاستیکی و ظروف و لیوان کاغذی و ..... از جنس PE - این نوع کیسه ها به اشتباه تحت عنوان کیسه های نایلونی معروفند.

قابل ذکر است این مواد پلاستیکی می توانند حاوی رنگ باشند که در آن صورت از رنگدانه پلاستیک (مستربچ) استفاده می شود.

نحوه بازیافت مواد پلاستیکی

در فرایند بازیافت مواد پلاستیکی نوع پلیمری که باید بازیافت شود مدنظر قرار می گیرد.

بدین ترتیب که هر نوع پلیمر جدا از انواع دیگر بازیافت می شوند، در غیر این صورت فرایند بازیافت با اشکال روبه رو خواهد شد.

به عنوان مثال: پلی اتیلن ها با هم، پلی پروپیلن ها با هم و پلی آمیدها با هم بازیافت می شوند، چرا که هنگام فرایند بازیافت مواد پلاستیکی را خرد سپس ذوب کرده و مجدداً مورد استفاده قرار می دهند

بنابراین اگر ترکیبی از مواد پلاستیکی مختلف نظیر ظروف یک بار مصرف با انواع مختلف خرد و سپس ذوب شوند، با توجه به متفاوت بودن نقطه ذوب ترکیب ناهمگونی ایجاد می شود.

مسئله بعدی نداشتن رنگ در مواد پلاستیکی است که اهمیت بسزایی در فرایند بازیافت دارد.

 به دلیل اینکه پلیمرهای رنگی دارای رنگ یکنواختی نیستند پس از بازیافت رنگ تیره پیدا می کنند در نتیجه کارخانه های سازنده برای به دست آوردن یک رنگ ثابت از دوده استفاده کرده سپس مواد پلیمری مذاب را به صورت فیلم درآورده و به کیسه پلاستیکی تبدیل می کنند، که ما از آنها به صورت کیسه های زباله مشکی استفاده می کنیم.

گاهی به دلیل کاربرد ناصحیح دوده تماس دست با این کیسه ها باعث جذب ذرات دوده از راه دست می شود.

بنابراین در حال حاضر کارخانه های صنایع غذایی مجاز نیستند مواد بازیافتی را برای نگهداری و بسته بندی مواد غذایی به کار ببرند.

دلیل اصلی آن نیز عدم رعایت اصول بازیافت مواد پلاستیکی در ایران است.

گفتنی است برای تولید کیسه های پلاستیکی شفاف از مواد اولیه بکر استفاده می شود در حالی که اکثریت پلاستیک های مشکی موجود در بازار از مواد بازیافتی تهیه می شود.

دمای آب برگشتی در دیگ آب گرم

در هنگام انتخاب و نصب هر نوع دیگ آب گرم در سیستم ، دمای آب برگشتی باید در نظر گرفته شود. دمای برگشت آب گرم سیستم تهویه مطبوع کلید کاربرد هر نوع دیگی در سیستم محسوب می شود. دیگ و آب گرم به یکدیگر وابسته اند. البته این نکته بدیهی به نظر می رسد.

اما بروز اشکالات در سیستم و خرابی دیگ اغلب در مواردی رخ می دهد که دیگ استفاده شده با سیستم تهویه مطبوع سازگاری ندارد. راندمان دیگ به دمای آب برگشتی و بار دیگ بستگی دارد.

دمای آب برگشتی دیگ های غیر چگالشی باید بین 130 تا 140 درجه سانتیگراد باشد تا از تقطیر گازهای تنوره جلوگیری شود. تقطیر باعث خرابی دیگ و کوتاه شدن عمر مفید آن شده و به بروز اشکال در برنامه های نگهداری و تعمیرات منجر می شود. اگر طراحی سیستم به حد کافی بالا بودن درجه حرارت آب برگشتی را تا حدی که از تقطیر جلوگیری کند تضمین ننماید ، دیگ های دارای لوله فولادی و یا مسی دچار خرابی می شوند.

 در صورت پایین بودن دمای آب برگشتی بایستی نسبت به مواردی از قبیل سیستم های پمپاژ آب گرم ، ذوب کردن برف ، و تنظیم دریجه هوای خارج (outdoor air reset) توجه کافی مبذول گردد تا از بالاتر بودن دمای آب برگشتی نسبت به نقطه شبنم گازهای تنوره اطمینان حاصل شود.

دیگ های چگالشی یک انتخاب عالی برای سیستم های پمپاژ منابع آب گرم  می باشند زیرا دمای آب برگشتی در این سیستم ها از سیستم های دیگر کمتر است.

 دمای آب برگشتی در این سیستم ها در حدود 60 درجه سانتیگراد است ، که برای دیگ های چگالشی مطلوب است. راندمان دیگ های چگالشی با پایین آمدن دمای آب برگشتی بهبود می یابد.

منحنی های راندمان دلیل مناسب نبودن دیگ های چگالشی برای سیستم هایی که درجه حرارت آب برگشتی آنها بالاتر از 140 درجه است را نشان می دهند.

دیگ چگالشی در دماهای بالاتر آب برگشتی به راندمان بالای خود نمی رسد و سرمایه گذاری بیشتر نیز در این مورد توجیهی ندارد. اما اگر یک راهبرد کنترل بار مبنا طراحی شود، بطوریکه دیگ های چگالشی قادر به تامین گرمایش مجدد با استفاده از مزیت بالاتر بودن دمای آب برگشتی در ایام تابستان بوده و دیگ های غیر چگالشی نیز در ایام زمستان قادر به تامین دمای بالاتر آب باشند ، در این صورت استفاده از دیگ های چگالشی که قیمت اولیه بالاتری دارند ممکن است مقرون به صرفه باشد.

ظرفیت سیستم یکی از ملاحظات مهم در تصمیم گیری برای انتخاب دیگ محسوب می شود. محدوده سایز دیگ های با لوله فولادی از 400 تا 2100MBtuh را در بر می گیرد.

در مورد پروژه های بزرگ، استفاده از یک یا دو دیگ با لوله فولادی ممکن است عملی تر باشد تا بکارگیری یک مجموعه مرکب از چندین دیگ با لوله مسی. در صورت استفاده از چندین دیگ لوله مسی، سیستم آب داغ باید برای چیدمان پمپاژ اولیه- ثانویه طراحی شود.

اگر وجود گزینه های انعطاف پذیر تخلیه دود احتراق سیستم مورد نیاز باشد باید از دیگ لوله مسی استاندارد با راندمان بالاتر، یعنی راندمان تقریبا 85% و حتی از دیگ چگالشی با راندمان 98% برای پروژه استفاده شود.

در اینجا هم برای اطمینان خاطر از اینکه دیگ در سیستم آب گرم موتورخانه قادر به رسیدن به حداکثر راندمان خود می باشد تحلیل دقیق شرایط سیستم مورد نیاز است.

 دیگ های چگالشی باید در طراحی سیستم هایی گنجانده شوند که تقطیر در آنها صورت می گیرد، و دیگ های غیر چگالشی نیز باید در سیستم هایی که دمای آب برگشتی آنها زیاد است استفاده شوند.

فضای نصب مورد نیاز دیگ های با لوله مسی کمتر از فضای مورد نیاز دیگ های لوله فولادی است. بنابراین اگر فضای مکانیکی موجود برای نصب دیگ بخار  محدود باشد انتخاب دیگ با لوله مسی مطلوبتر خواهد بود. چندین طرح مختلف چیدمان دیگ باید مورد ارزیابی قرار داده شود تا مشخص شود که کدام چیدمان دیگ به حداقل فضای نصب نیاز دارد.

برای تصمیم گیری در مورد انتخاب نوع دیگ ، مهارت کارکنان تعمیرات و نگهداری باید مد نظر قرار داده شود. همچنین وجود نمایندگی محلی سازنده دیگ نیز حائز اهمیت می باشد. ساده بودن طراحی سیستم کلید توانایی کارکنان تعمیرات و نگهداری برای فهم و نگهداری صحیح دیگ می باشد.

تصفیه شیمیایی آب برای موفقیت عملکرد دیگ ها و سیستم های آب گرم از اهمیت حیاتی برخوردار است. ورود آب جبرانی خام به سیستم بایستی از لحاظ سختی اندازه گیری شود تا از صحیح بودن تصفیه آب اطمینان حاصل شده و اپراتور از طریق سیستم هشدار دهنده از نشتی های اضافی سیستم مطلع گردد. تصفیه نامناسب آب یکی از علت های اصلی خرابی دیگ ها است.

دبی جریان  آب گرچه برای تمام دیگ ها مهم است اما برای دیگ های لوله مسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دیگ بخار نباید بدون دبی جریان آب کار کند و بدین منظور باید از ادوات کنترلی لازم استفاده شود.

دیگ های بزرگ با لوله فولادی معمولا به سیستم کنترل خودکار تعدیل کننده مشعل مجهزند. دیگ های کوچک لوله مسی عموما دارای سیستم کنترل 2 تا 4 مرحله ای هستند. در مورد سیستم های مرکبی که از چند دیگ لوله مسی تشکیل شده اند ، نوعا باید از کنترل کننده خودکار توالی عملیات استفاده شود تا قابلیت بی بار کردن خودکار مورد نیاز سیستم را تامین کند

تاریخچه آنالیز روغن موتور

اولین آنالیز روغن موتور به اوایل دهه ۱۹۴۰ باز می گردد، زمانیکه شرکت های راه آهن در غرب آمریکا اقدام به خرید ناوگان لوکوموتیو نمودند، تکنیسین ها از روش های فیزیکی و طیف نمایی آنالیز روغن موتور برای نظارت بر کارکرد موتور لوکوموتیو استفاده نمودند.

 در دهه ۱۹۸۰ آنالیز روغن موتور، پایه اساسی تعمیر و نگهداری لوکوموتیو در اکثر خطوط راه آهن آمریکا گردید. با توجه به موفقیت روش آنالیز روغن موتور در راه آهن، نیروی دریایی آمریکا نیز شروع به استفاده از این روش برای نظارت بر موتورهای جت هواپیماهای نظامی در دهه ۱۹۵۰ نمود. در همین زمان رولز رویس نیز از آنالیز روغن موتور برای توربین های جت خود استفاده نمود. آنالیز روغن موتور توسط ارتش آمریکا در دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰عمومیت و برنامه های آن گسترش یافت. آزمایشگاه های آنالیز روغن موتور به صورت تجاری برای اولین بار در اوایل دهه ۱۹۶۰ در صحنه ظاهر شدند.

آنالیز دقیق روغن موتور، روغن انتقال و روغن صنعتی هیدرولیک یک ابزار با ارزش پیشگیرانه تعمیر و نگهداری می باشد، و در بسیاری از مواقع قادر به شناسایی مشکلات بالقوه قبل از آنکه تعمیر اساسی نیاز گردد، می باشد.آنالیز روغن موتور می تواند تعداد دفعات تعویض روغن موتور را کاهش داده و شرایط فروش مجدد تجهیزات کارکرده با قیمت بالاتر را نیز فراهم نماید.

آنالیز روغن موتور چیست؟

آنالیز روغن موتور فرآیندی شامل گرفتن نمونه از روغن موتور و آنالیز آن از لحاظ خواص و مواد مختلف به منظور بررسی از لحاظ خوردگی و آلودگی می باشد.

 بوسیله آنالیز روغن موتور می توان میزان خوردگی را اندازه گرفت و شرایط تعمیرات مورد نیاز موتور را مشخص و مشکلات بالقوه را پیش از آنکه اتفاق بیفتد شناسایی نمود. به همین دلایل آنالیز روغن موتور تبدیل به ابزاری حیاتی در صنایع مختلف از قبیل حمل و نقل هوایی، مسابقات اتوموبیل رانی و ناوگان حمل و نقل جاده ای (که در آنها خرابی موتور می تواند بسیار پرهزینه و خطرناک باشد) گردیده است.

آنالیز روغن موتور چگونه صورت می گیرد؟

امروزه آنالیز روغن موتور بوسیله بسیاری از شرکت ها از روش طیف سنجی (که به صورت اندازه گیری شدت تابش به عنوان تابعی از طول موج تعریف می گردد) انجام می پذیرد. آزمون طیف با تزریق نمونه روغن موتور به پلاسمای آرگون جفت شده القایی که حدود ۱۰۰۰۰ درجه سلسیوس دما دارد صورت می گیرد.

نور ایجاد شده از احتراق کامل روغن موتوری که به داخل پلاسما تزریق شده، به یک منشور هدایت می گردد و به طول موج هایی با شدت های مختلف تجزیه می گردد. این طول موج ها پس از انکه توسط یک صفحه دیافراگم جمع آوری شد توسط یک لوله فوتو مولتی پلایر احساس شده و به صورت بازخوانی دیجیتال روی صفحه کامپیوتر نمایش داده می شوند. هر عنصر و غلظت های آنها طول موج و شدت منحصر بفرد خود را دارد که می تواند با نمونه روغن صنعتی موتور کالیبره شده تطابق یافته و به شما میزان دقیق هر عنصر و غلظت آن را در نمونه روغن موتور، به صورت بازخوانی دیجیتال در صفحه نمایش کامپیوتر نشان دهد.

کاربرد آنالیز روغن موتور در دنیای واقعی چیست؟

با دانستن میزان هر عنصر در نمونه روغن موتور شما می توانید الگوهای سایش قطعات خاص در یک موتور را بررسی کنید مانند یاتاقان و سوپاپ ها.

 آنالیز روغن موتور نه تنها عناصر فلزی را شناسایی می کند بلکه انواع مختلف آلودگی را نیز مشخص می نماید. مواد نامحلول (کربن، خاک و غیره)، سوخت و یا مایع خنک کننده، همه قابل شناسایی می باشند و به شما توانایی تشخیص هر گونه اختلال را قبل از اینکه تبدیل به مشکلی پرهزینه و خطرناک شود، می دهند. این مسئله به صنایع اجازه می دهد که عمر موتور را افزایش داده، هزینه تعمیر را کاهش دهند و جلوی حوادث احتمالی را بگیرند.